Του Απόστολου Ντιβανίδη
Οι διεκδικήσεις στην πορεία ενός κλάδου καθορίζουν την ευημερία, την ανάπτυξη, την ίδια την ύπαρξη και τη συνέχειά του από γενιά σε γενιά. Έτσι λοιπόν και το σινάφι μας, αυτό των πρακτόρων τυχερών παιγνίων ΟΠΑΠ, ξεκίνησε πριν 59 χρόνια την πορεία του στην ελληνική πραγματικότητα.
Σύντομα, πέραν της ευρύτατης με τον καιρό αποδοχής από την ελληνική κοινωνία χρειάστηκε να δημιουργηθούν ομάδες εκπροσώπησης τόσο με τα κατά τόπους σωματεία όσο και πανελλαδικά με την Ομοσπονδία με στόχο την διεκδίκηση καλύτερων όρων και συνθηκών εργασίας από τον κρατικό τότε ΟΠΑΠ.
Ο λεγόμενος (συνδικαλισμός) των πρακτόρων.
Μέσα από αυτό το κίνημα εκπροσώπησης δημιουργήθηκαν οι πρώτες διοικήσεις που με πολύ αγώνα έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια μέχρι και τις ημέρες μας να κατοχυρώσουν τη θέση μας ως αναπόσπαστο κομμάτι συνεργατών του εκάστοτε ΟΠΑΠ, είτε υπό κρατικό έλεγχο είτε ως ανώνυμη εταιρεία ιδιωτικών συμφερόντων που είναι σήμερα.
Και αυτό γιατί πάντα θα υποστηρίζω ότι ο σωστός και άρτιος συνδικαλισμός είναι και θα είναι ο ασφαλέστερος και αποτελεσματικότερος τρόπος να διεκδικήσουμε όσα μας αναλογούν και διασφαλίζουν το μέλλον μας.
Ένα υπερόπλο.
Και ως γνωστόν ένα υπερόπλο γίνετε ευεργετικό η καταστρεπτικό αναλόγως τα χέρια στα οποία εισέρχεται.
Αυτή η διαρκής μάχη του συνδικαλισμού να δικαιολογήσει την ύπαρξη του, την ακμαιότητα του και την ικανότητα του να δώσει λύσεις και απαντήσεις στα έντονα προβλήματα του κλάδου πολλές φορές πέρασε από λακκούβες αμφισβητήσεων, ενστάσεων, προπηλακισμών και ύβρεων όχι απαραίτητα άδικα αλλά με αποτέλεσμα την εξασθένηση της κύριας δύναμής του.
Της συμμετοχής των πρακτόρων σε κάθε συλλογική διαδικασία.
Και όλο το παιχνίδι – για να μιλήσω με όρους της δουλειάς – παίζεται σε αυτή την αμφίδρομη και καταλυτική σχέση … ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ και ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ. Αυτή η σχέση πλησιάζει το ναδίρ σήμερα, από λάθη και των δύο πλευρών. Και δεν θα μπω στην διαδικασία να πω ποιος έχει πιο πολύ δίκιο και ποιος άδικο, όχι γιατί δεν έχω την απάντηση, αλλά γιατί δεν πρόκειται να βοηθήσει σε τίποτα στον στόχο που πρέπει να υπάρχει από όλους μας και αυτός είναι όπως προείπα η καλυτέρευση αυτής της σχεδόν κατεστραμμένης σχέσης
Και για να φτιάξει μια σχέση…. τα λόγια είναι περιττά, ενώ οι πράξεις απαραίτητες.
Καθώς λοιπόν οι καιροί αλλάζουν αντιλαμβάνεται και ο ελάχιστα σκεπτόμενος ότι στην πραγματικότητα του σήμερα, το μόνο που έχει μείνει ίδιο είναι η ιδιότητα μας ως πράκτορες ΟΠΑΠ.
Νέοι ιδιώτες ιδιοκτήτες, νέοι πράκτορες, νέες συμβάσεις συνεργασίας, νέες συνθήκες οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές…
Τα πάντα νέα … άγνωστα και εντελώς απαιτητικά
Άρα…
Ο μονός τρόπος για να μείνουμε ενήμεροι έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις νέες προκλήσεις είναι… ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ.
Τί σημαίνει αλλάζω σε επίπεδο πράκτορα και τί σε επίπεδο Ομοσπονδίας, μιας και ο πράκτορας είναι αυτός που καταρτίζει, στηρίζει και «πολεμάει» για την Ομοσπονδία και το κοινό καλό, ενώ η Ομοσπονδία είναι αυτή που πρέπει να εμπνέει όλους τους υπό την σκέπη της πράκτορες για νέους αγώνες και κατακτήσεις.
Όπως καταλαβαίνει και ο πιο αδαής, όλα αυτά βρίσκονται έτη φωτός μακριά και από την ελάχιστη υλοποίηση.
Και ως υπέρμαχος της δύναμης της μονάδας ως μοχλού αλλαγής θα ξεκινήσω από τον πράκτορα.
Αγαπητέ συνάδελφε,
Κάθισε ένα βράδυ όπως τελειώνεις την απαιτητική για το μεροκάματο ημέρα σου ή το επόμενο πρωινό ξεκούραστος και σκέψου τους τρόπους που εκφράζουν εσένα προσωπικά που μπορείς ενεργά να υποστηρίξεις την Ομοσπονδία ….
Όχι γιατί το αξίζει
Όχι γιατί σε έχει εμπνεύσει να το κάνεις
Όχι γιατί θα κερδίσεις κάτι ατομικά
Όχι με την μη συμμέτοχη σου
Και σίγουρα….
Όχι μόνο με το ένα ευρώ ανά εκκαθαριστικό
Αλλά γιατί η συλλογική εκπροσώπηση ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΕΙ να γίνεται ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ!
Και αγαπητοί συν-συνδικαλιστές, ας καθίσουμε ένα βράδυ μετά την απαιτητική για το μεροκάματο ημέρα μας ή το επόμενο πρωί ξεκούραστοι να βρούμε και να αλλάξουμε τους τις αιτίες και τις πρακτικές που μας απαξίωσαν στα μάτια τους.
Όχι για τη «ζεστασιά» της καρέκλας, αλλά γιατί έχουμε σχέδιο.
Όχι γιατί είναι «δικοί» μας, αλλά γιατί στον δρόμο των διεκδικήσεων δεν μας περισσεύει κάνεις.
Όχι γιατί θα κερδίσουμε κάτι ατομικά, αλλά μέσα από το σύνολο.
Όχι γιατί είναι παλιοί, αλλά γιατί είναι άξιοι και μαζί με τους νέους θα φτιάξουν τη νέα γενιά με ΟΡΑΜΑ.
Και σίγουρα….
Όχι για να τους θυμόμαστε σε κάθε εκλογική περίοδο….
* Ο Απόστολος Ντιβανίδης είναι Αντιπρόσωπος της ΠΟΕΠΠΠ και μέλος της ΕΠΠΑΠ
