Γράφει ο Δημήτρης Βόκολος
Ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος της ΠΟΕΠΠΠ στη ΓΣΕΒΕΕ, είχα την τιμή και την ευκαιρία να συμμετέχω το διήμερο 8-9 Μαρτίου στις εργασίες της 2ης Διεθνούς Συνάντησης των Αθηνών για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ). Δηλαδή, ένα συνέδριο που διοργάνωσε η Συνομοσπονδία και στο βήμα του οποίου ανέβηκαν πολιτικοί, οι επικεφαλής των κοινωνικών εταίρων, εκπρόσωποι της επιχειρηματικής κοινότητας, καθηγητές πανεπιστημίων και αρκετοί εκπρόσωποι ξένων φορέων.
Σημαντικό μέρος του συνεδρίου μονοπώλησαν οι διαπιστώσεις για τις «πληγές» που άφησε η πολυετής οικονομική κρίση στις επιχειρήσεις, μαζί με τα «φορτία» της υψηλής φορολογίας και των συνεχώς αυξανόμενων ασφαλιστικών εισφορών, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς κράτος και ταμεία που ρυθμίζονται ξανά και ξανά, αλλά δυστυχώς δύσκολα εξυπηρετούνται.
Τέθηκε όμως και το ζητούμενο του «προορισμού». Θέλουμε «οικονομική δημοκρατία» για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις μας, αλλά και ένα κράτος που θα μεριμνά για τη δημιουργία μοχλών ανάπτυξής τους.
Το ενδιαφέρον των συνέδρων ήταν επικεντρωμένο, όχι άδικα, στις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών καθώς εκείνοι θα «ξεδίπλωναν» ενώπιον μας την δική τους «στρατηγική» για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στο βήμα ανέβηκαν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης και η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά.
Κατ’ αρχήν, ήταν προφανής η αδυναμία να συμφωνήσουν μεταξύ τους για την κατάσταση προς την οποία οδεύει η χώρα. Ο πρωθυπουργός μας είπε ότι το καλοκαίρι βγαίνουμε από τα μνημόνια και έτσι ανοίγει ο δρόμος για φοροελαφρύνσεις, ενώ ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας είπε ότι μπαίνουμε σε 4ο μνημόνιο και θα έρθουν νέα δυσβάσταχτα μέτρα.
Ωστόσο, συμφώνησαν και οι δύο σε κάτι κοινό. Μας υπερφορολογούν, μας δίνουν να σηκώσουμε μεγαλύτερα βάρη από όσα μπορούμε και…. ναι, λυπούνται πολύ που μας γονάτισε η κρίση. Ωραία, αναρωτηθήκαμε… και τι σκοπεύουν να κάνουν για εμάς;
Σίγουρα, έκαναν το λιγότερο δύσκολο για εκείνους. Μας μοίρασαν υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο.
Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας μας είπε ότι θα μειώσει τον φόρο επιχειρήσεων που πληρώνουμε σήμερα από το 29% στο 26%, δηλαδή το ποσοστό θα επιστρέψει στο σημείο που βρισκόταν πριν λίγα χρόνια, προτού αυξηθεί. Επισήμανε δε, ότι η σχετική πρόβλεψη είναι ενσωματωμένη στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Πάντως, φρόντισε να μας υπενθυμίσει ότι δεν αρκεί μόνο η πολιτική βούληση, αλλά πρέπει να το επιτρέπουν και οι εξωτερικές συνθήκες γιατί η χώρα έχει αναλάβει και δεσμεύσεις προς τους «θεσμούς».
Δηλαδή, όπως καταλαβαίνει μέχρι και ο πιο αδαής, αν δεν δώσουν «πράσινο» φως οι «δανειστές» μας, δύσκολα θα δούμε φοροελαφρύνσεις….
Ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε περισσότερο «γαλαντόμος». Μας είπε ότι είμαστε η «σπονδυλική στήλη της ελληνικής οικονομίας» και υποσχέθηκε μείωση της φορολογίας μας από το 29% στο 20% μέσα σε μόλις δύο χρόνια! Επίσης, δεσμεύθηκε να μειώσει τις ασφαλιστικές μας εισφορές και σε ό,τι αφορά τις ληξιπρόθεσμες οφειλές παρουσίασε μία βελτιωμένη έκδοση των όσων ισχύουν σήμερα για τον μηχανισμό ρύθμισης των 120 δόσεων.
Ωστόσο, δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι η χώρα έχει δεσμευτεί να πετυχαίνει «εξοντωτικά» πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2022 και ότι στην ουσία θα έχουμε λιτότητα μέχρι το 2060! Ακούγοντας τις εκτιμήσεις για το ζοφερό μέλλον που μας περιμένει, οι σύνεδροι σηκώσαμε απορημένοι τους ώμους μας και αναρωτηθήκαμε πώς είναι δυνατόν να μας παρουσιάζει μια τόσο «φιλόδοξη» ατζέντα, όταν καρτερούν οι «θεσμοί» με την «κόκκινη κάρτα» στο χέρι;
Η κα Φώφη Γεννηματά, επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής, μας είπε ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα «καρκινοβατεί» και ότι βρισκόμαστε «με το ένα πόδι» μέσα στο 4ο Μνημόνιο. Παρ’όλα αυτά, μας είπε και τις δικές της προτάσεις για την στήριξη της μικρομεσαίας επιχείρησης. Μείωση έμμεσων φόρων, απαλλαγή για τρία χρόνια από συνταξιοδοτικές εισφορές στους νέους επιχειρηματίες, φορολογικά κίνητρα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αλλά και μία νομοθετική ρύθμιση -την οποία θα προτείνει η παράταξή της – που θα βάζει ανώτατο πλαφόν στις ασφαλιστικές εισφορές των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Κάνοντας τον δικό μου απολογισμό, νομίζω ότι μας είπαν όλα εκείνα που θα θέλαμε να ακούσουμε.
Και είναι όλα εκείνα που κανονικά θα έπρεπε να θεωρούνται «αυτονόητα» σε μία ευρωπαϊκή χώρα και να μην αποτελούν προεκλογικές «υποσχέσεις». Βέβαια, η Ελλάδα από το 2010 ανήκει στην κατηγορία της «ειδικής περίπτωσης» και ως εκ τούτου, οι «δεσμεύσεις» των πολιτικών μας χρειάζονται και την συναίνεση εκείνων που μας «εποπτεύουν» ώστε να πάρουν «σάρκα και οστά».
Γι’ αυτό λοιπόν, κρατάμε μικρό καλάθι!
*Ο Δημήτρης Βόκολος είναι αντιπρόσωπος της ΠΟΕΠΠΠ στη ΓΣΕΒΕΕ.
